"Yeni" -yeni olan her şey- daima "eskinin" içinde doğarak ortaya çıkıyor, onun diyalektik anlamda inkârı (anne-çocuk ilişkisi) olarak gelişiyor...
Bu ifade, benim yaşadığım sürecin sonunda ortaya çıkan bir sonuç belgesi adeta; bütün o süreci özetleyen, bu süreç içinde şekillenen ve bu sitede yer alan çalışmalarımın sonuç
belgesi...
Şöyle özetleyelim: Her durumda, içinde bulundukları ortamla etkileşirken izafi bir gerçeklik olarak ortaya çıkan -yani "yaratırken yaratılarak" varolan- nesneler, kendi varoluş
koşullarını üreterek yaşamı devam ettirmeye çalışırlarken, aynı zamanda, kendi içlerinde kendi diyalektik inkârlarını da yaratırlar; öyle ki, belirli bir andan itibaren artık "eski"
haline gelen unsurun varlığını devam ettirme mücadelesi, kaçınılmaz olarak kendi içinde yarattığı bu "yeni" oluşumu -diyalektik anlamdaki zıttını- geliştirerek kendi "yok oluşunu"
hazırlama ve yaratma mücadelesi haline de dönüşür...
|
"Kendi varlığında yok olmanın", ya da "eskinin" içinden onun diyalektik anlamda inkârı olarak doğup gelişin resmidir!..
Zeynep -eşim- ben çalışırken çizmiş!..
|